دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

مکن با فرومایه مردم نشست*

  • کد خبر: ۱۷۰۴۸۴
  • ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ - ۲۰:۲۵
مکن با فرومایه مردم نشست*
یایش خلاصه شده بود در چند وسیله خانه و خودرو و... و دعوا‌های روزمره ناشی از آن! فراموش کرده بود همه این وسایل و امکانات برای آسایش و رفاه هستند و ممکن است به اشاره ای، همه آن‌ها را به حادثه‌ای یا اتفاقی از دست بدهد.

زندگی را برای همه سخت کرده بود. روی همه وسایل چند لایه کاور کشیده بود که مبادا آسیب ببینند. روی مبل ها، فرش ها، وسایل برقی و.... حساسیت و مراقبت بیش از اندازه اش هم به همین جا ختم نمی‌شد. زمان استفاده کردن از وسایل، این مسئله حادتر می‌شد و آن قدر می‌گفت روی مبل‌ها این شکلی ننشین، روی فرش مواظب باش چیزی نریزی، وسایل برقی را یک بار بیشتر در روز روشن نکن و... که گرفتار وسواسی آزاردهنده شده بود.

وسواسی که دیگر هم خودش از آن رنج می‌کشید و هم دیگران را اذیت می‌کرد.

نه اینکه مراقبت از وسایل زندگی کاری اشتباه باشد، آن هم در این گرانی‌ها که اگر وسیله‌ای خراب شود، خرید دوباره آن برای هر خانواده معمولی کار سختی است؛ اما رفتارش فراتر از یک مراقبت معمولی بود. این حس را خیلی وقت‌ها به مهمان هم منتقل می‌کرد.

هم کسی که مهمان بود تمام مدت نگران بود مبادا آسیبی به وسایل بزند و هم اعضای خانواده به جای لذت بردن از دورهمی و دقایقی که کنار دیگران نشسته اند، چهارچشمی مراقب بودند که مبادا خطایی از فردی سر بزند و عواقبش تا مدت‌ها باعث اعصاب خوردی در زندگی شان شود. همین حساسیت را چندبرابر روی خودروش داشت. در پارکینگ که حتما روی خودرو کاور می‌کشید، ولی به همین جا ختم نمی‌شد؛ اگر متوجه خط یا خشی روی خودرو می‌شد، سراغ تک تک همسایه‌ها می‌رفت که چه کسی، چه زمانی از کنار خودروش رد شده و این خط وخش‌ها از کجا آمده است.

این رفتار وسواس گونه و حساسیت برای مراقبت از همه وسایل زندگی حس لذت از زندگی و آرامش را از او سلب کرده بود. دنیایش خلاصه شده بود در چند وسیله خانه و خودرو و... و دعوا‌های روزمره ناشی از آن! فراموش کرده بود همه این وسایل و امکانات برای آسایش و رفاه هستند و ممکن است به اشاره ای، همه آن‌ها را به حادثه‌ای یا اتفاقی از دست بدهد.

تصور می‌کرد همه چیز این زندگی را دربست در اختیار دارد و از یاد برده بود که همه چیز این دنیا موقتی و امانتی گذراست. دنیایی کوچک داشت که او را از مالک همه ثانیه‌ها و لحظه‌های زندگی غافل کرده بود. امام رضا (ع) درباره چنین غفلت‌هایی در زندگی می‌فرمایند: «آن که چیزی داشته باشد که او را از خدا غافل کند، فرومایه است.» (تحف العقول، ص ۴۴۲)

*مصرعی از سعدی

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->